Op oudejaarsavond zaten we met ong. 50 mensen voor in de kerk. Rondom een tafel, waarop de geboortekaartjes en overlijdensberichten van 2013 stonden. Onder het licht van de Christuskaars. Want door Jezus Christus weten we ons in leven en sterven geborgen bij God. En we hebben hardop de namen genoemd van alle acht kinderen die in onze gemeente zijn geboren en van de twee broeders van onze gemeente die dit jaar zijn overleden.
En toen hebben we daar ook andere namen aan toegevoegd. Hun namen hardop uitgesproken voor het aangezicht van God – of ze nu leven of zijn gestorven. Niet omdat God dat nodig heeft, omdat Hij hun namen anders zou vergeten. Nee, Hij herinnert zich de namen van de zijnen wel. Die staan voor altijd in zijn handpalm gegrift om ze op de jongste dag in een nieuw leven te voorschijn te roepen. Maar omdat wij het nodig hebben! Om onszelf in herinnering te brengen dat onze God de namen van zijn kinderen nooit vergeet!